Prowadząc firmę zapewne miałeś okazję zauważyć, że osoby na kierowniczych stanowiskach można podzielić na tych, za którymi ludzie pójdą nawet w ogień, oraz na takich, z którymi podwładni chcą mieć jak najmniej do czynienia i tylko sprawdzają, kiedy nie będzie go w biurze. Ten podział oczywiście jest dość ogólny, jednak na jego podstawie można spróbować odpowiedzieć na pytanie czemu tak się dzieje.
Jak wiadomo ludzie mają różne charaktery, różne umiejętności i kompetencje. Niektóre z nich da się wykształcić (między innymi tzw. kompetencje twarde, czyli wiedza merytoryczna, niektóre cechy charakteru), jednak większość po prostu się ma lub nie – wynikają one z osobowości, doświadczeń w przeszłości, czy środowiska, w jakim się dorastało. Z tego też powodu możemy wyróżnić dwa typy szefów. Pierwszy z nich to ktoś, kto pociągnie ludzi za sobą, który zaangażuje ich w działania, głównie poprzez swój przykład, stara się ich rozwijać, tak samo ważny dla niego jest zespół jak i wynik.
Drugi natomiast na wszystkie działania patrzy przez pryzmat wyników. Nie zainwestuje w zespół, jeżeli nie przełoży się to na realne wyniki w szybkim czasie, nie interesuje go zespół jako grupa ludzi, tylko jako narzędzie do wykonania pracy. Zapewne w swojej karierze zawodowej miałeś okazję pracować i z jednym i z drugim typem przełożonego. Odpowiedz sobie teraz na pytanie: z którym Ci się lepiej pracowało? Cechy kierownika z prawdziwego zdarzenia można w pewnej mierze w sobie rozwinąć. Rynek szkoleniowo-warsztatowy oferuje szeroką gamę możliwości – poczynając od wiedzy typowo merytorycznej, po warsztaty z pracy z ludźmi i planowanie ich rozwoju. Udział w takim szkoleniu nie rozwinie niektórych cech, jak na przykład charyzma, ale zwróci uwagę na te aspekty, które dla podwładnych są ważne, które sprawią, że pracownik będzie chciał dawać z siebie więcej, a nie robić od-do i szukać nowych ofert pracy. Warto zwrócić uwagę na szkolenie agile foundation. Przede wszystkim, jeżeli chcesz mieć kierowników, którzy pociągną za sobą swoje zespoły, daj im przykład osobisty – nic bardziej nie demotywuje jak widok przełożonego który tylko odcina kupony od pracy podległych mu osób.